ف ـ به هنگام نگريستن در آيينه

4404.امام على عليه السلام : هرگاه هر كدام از شما در آيينه نگريست ، بگويد: «سپاسْ خدايى را كه مرا آفريد ، و آفرينشم را نيكو قرار داد ، و چهره پردازى ام كرد ، و چهره ام را نيكو پرداخت ، و آنچه را كه در ديگران زشت گردانْد ، در من زيبا ساخت ، و مرا به اسلام آوردن ، كرامت بخشيد».

3 / 3 ـ 10

دعاهاى او در وقت هاى مخصوص

الف ـ هنگام صبح

4405.امام صادق عليه السلام : على ـ كه درود خداوند بر او و خاندانش باد ـ هر صبح مى گفت: «منزّه است خداوند فرمانرواى قُدّوس (سه بار) . بار خدايا! از زوال نعمتت و تغيير عافيتت و از ناگهانى درآمدن بلايت، و از تبعات شقاوت ، و از شر آنچه در اين شبْ مقرّر شده ، به تو پناه مى برم . بار خدايا! من به عزّت فرمانروايى ات و شدّت توانت و به بزرگى سلطنتت و به قدرتت بر بندگانت از تو درخواست مى كنم».

4406.امام على عليه السلام ـ در دعاهايش به هنگام صبح ـ: بار خدايا! مرا بر كتاب و سنّت ، زنده بدار و بميران ، و از هواهاى نفسانى و بدعت ، ترديد و شبهه ، سلامتم دار ، و از سرگردانى و گمْ راهى، نادانى و حماقت، بدى بلا و فتنه، كم فهمى و كم دانى، گِرِه خوردن غفلت به درازى زمان ، و غلبه شهوت ، نگهم دار كه تو بر آنچه بخواهى ، لطيفى ، اى مهربان ترينِ مهربانان!

4407.امام على عليه السلام ـ همواره مى گفت ـ: بار خدايا! من و اين روز ، دو آفريده از آفريده هايت هستيم . بار خدايا! مرا به او ، و او را به من مبتلا مساز . بار خدايا! او را ناظر بر جرئت من بر نافرمانى ات و انجام دادن حرام هايت قرار مده . بار خدايا! از من نابودى، دستْ تنگى، گرفتارى، بد سرنوشتى، ملامت دشمن و ناخوشايندى را ، چه در مال و چه در جانم دور ساز.