4978.امام على عليه السلام : هر كه خداى سبحان را مى شناسد ، سزاوار است كه به آنچه نزد اوست ، رو كند .

4979.امام على عليه السلام : هر كه خداى سبحان را مى شناسد ، سزاوار است كه دلش از اميد و بيم او تهى نباشد .

4980.امام على عليه السلام ـ در دعايش پس از نماز صبح ـ: منزّهى تو ـ اى خداوندگار ! ـ و سپاس ، تو راست . كيست كه قدر تو را بشناسد و از تو نترسد؟ و كيست كه بداند تو كيستى و از تو نهراسد؟

4981.امام على عليه السلام : عارف ، رويَش گشاده و خندان است و دلش ترسان و اندوهگين .

4982.امام على عليه السلام : هر عارفى غمين است .

4983.امام على عليه السلام : هر عارفى ، رويگردان است .

4984.امام على عليه السلام : عارف ، كسى است كه نفْس خويش را بشناسد و آن را آزاد سازد و از هر آنچه نفس را دور و هلاك مى كند ، پاكيزه اش گرداند .

4985.امام على عليه السلام : سزاوار نيست كسى كه عظمت خدا را مى شناسد ، خود را بزرگ شمارد ؛ زيرا والايىِ مقام كسانى كه عظمت خدا را مى دانند ، به اين است كه براى او فروتنى كنند .