اطلاق مفعول بر فاعل

اطلاق مفعول بر فاعل

(ذکر صيغه اسم مفعول و اراده اسم فاعل؛ از اقسام مجاز لغوى)

«اطلاق مفعول بر فاعل» از اقسام مجاز لغوى و به معناى استعمال صيغه اسم مفعول به جاى صيغه اسم فاعل است؛ مانند:

1.((... إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا) ؛ )در حقيقت وعده او انجام‌شدنى است (مريم// 61) . در اين آيه «مأتياً» به معناى «آتياً» آمده است.

2.((... حِجَابًا مَّسْتُورًا) ؛ )پرده‌اى پوشيده (اسرا// 45) . در اين آيه، «مستوراً» به معناى «ساتراً» به‌کاررفته است.