اطلاق مفعول بر مصدر

اطلاق مفعول بر مصدر

(ذکر صيغه اسم مفعول و اراده مصدر؛ از اقسام مجاز لغوى)

از اقسام مجاز لغوي، آوردن اسم مفعول به جاى مصدر است؛ مانند:((بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ ؛ )[كه] كدام يك از شما دستخوش جنونيد (قلم// 6) .

در اين آيه، «مفتون» (اسم مفعول) به معناى «فتنه» (مصدر) به‌کاررفته که يکى از معانى آن، زوال عقل و جنون است.