حصر اِفراد

حصر اِفراد

(اختصاص دادن کارى يا صفتى به چيز يا شخص معين)

حصر يا قصر اِفراد، يکى از اقسام حصر است. جايى که به غلط گمان رود چيزى يا کسى با ديگرى در کارى شريک و همکار است، از حصر استفاده مى‌کنيم تا توهم مشارکت رفع شود؛ مانند: (إِنَّمَا هُوَ إِلهٌ وَاحِدٌ)((نحل// 51) . آيه خطاب به کسانى است که گمان برده‌اند بت‌ها در الوهيت شريکند؛ لذا الوهيت را در خداوند متعالى منحصر کرده است.)