نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 1092
اعراب قرآن
اعراب قرآن
(موقعيت و نقش نحوى هر کلمه در جملات
قرآنى)
«اعراب قرآن» شاخهاى از مباحث علوم قرآنى است. «اعراب» در لغت به معناى
روشن و آشکار ساختن، و در اصطلاح، روشن ساختن موقعيت و نقش نحوى کلمه در جمله يا کلام
است؛ به عبارت ديگر، اعراب همان نصب، رفع و جرّى است که در آخر کلمه مىآيد.
آشنايى با اعراب آخر کلمه، در تفسيرِ معناى جمله و فهم معانى قرآن اثر
بسزايى دارد؛ از اين رو، آگاهى از قواعد علم نحو و تسلط بر آن، براى مفسر لازم است،
تا هنگام ترجمه و تفسير، نکات دستورى و معانى حاصل از هر مورد را مد نظر قرار داده،
با توجه به اعراب آخر کلمات، معانى دقيق کلمات مفرد و ارتباط حقيقى اجزاى جمله و آيه
را در نظر بگيرد و آنگاه به تفسير يا ترجمه بپردازد.
برخى از مؤلفان علوم قرآنى «اعراب قرآن» را اصطلاحى خاص و به معناى فهم
کلمات غريب قرآن دانستهاند.
نيز ر.ک: علامتگذارى قرآن.
[1]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد2;صفحه (309-319)
[2]رافعي ، مصطفي صادق ، 1880 - 1937م.;اعجازقرآن
وبلاغت محمدصلى الله عليه وآله;صفحه 72
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 1092