فصل هشتم

عدل الهى و قضا و قدر

تقدير از «قدر» به معنى اندازه گيرى است، و «قضا» به معنى قطعيت و حتمى بودن شيئ است، از مجموع آيات و روايات به دست مى آيد، كه خدا آفرينش هر موجودى را اندازه گيرى كرده آنگاه به آن قطعيت وجود بخشيده است. و جهان و آنچه در آن رخ مى دهد، پيش از اندازه گيرى و قطعيت بخشى، همگى در كتابى نوشته شده است در اينجا به سه مطلب اشاره مى شود:

1. آفرينش هر موجودى اندازه گيرى و پس از اندازه گيرى آفريده شده چنانكه مى فرمايد:

(إِنّا كُلَّ شَىْء خَلَقْناهُ بِقَدَر) .[1]

«هر چيزى را به اندازه خاص آفريده اىم».

و نيز مى فرمايد:

(وَإِنْ مِنْ شَىء إِلاّعِنْدَنا خَزائِنُهُ وَما نُنَزِّلُهُ إِلاّ بِقَدَر مَعْلُوم) .[2]

«خزاين همه چيز تنها نزد ماست و فقط به اندازه معين آن را نازل نمى كنيم».