ثمّ الشهداء».[1]

«سه دسته هستند كه در پيشگاه خداوند شفاعت مى كنند و شفاعت آنان پذيرفته مى شود:1. پيامبران، 2. دانشمندان دينى، 3. شهداى راه خدا».

امام صادق (عليه السلام) مى فرمايد:

«إذا كان يوم القيامة بعث اللّه العالم والعابد فإذا وقفا بين يدى اللّه عزّوجلّ قيل للعابد انطلق إلى الجنّة و قيل للعالم قف تشفع للناس بحسن تأديبك بهم».[2]

«روز قيامت كه عالم وعابد محشور مى شوند هنگامى كه در پيشگاه الهى مى ايستند به عابد گفته مى شود برو به سوى بهشت و به عالم و دانشمند گفته مى شود بايست و آنها را كه تعليم و تربيت كرده اى شفاعت كن».

ونيز در روايت شماره 20 دقت نظر كنيد.

11. متعلمان و حافظان قرآن كه به آن عمل مى كنند

على (عليه السلام) از پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله) نقل مى كند:

«من تعلم القرآن فاستظهره فأحل حلاله وحرّم حرامه أدخله اللّه به الجنّة وشفّعه فى عشرة من أهل بيته كلّهم قد وجبت له النار».[3]

«كسى كه قرآن را ياد بگيرد و حفظ كند و حلال آن را حلال و حرام آن را حرام بداند (مقيد به احكام قرآن باشد) خداوند او را به واسطه اهل قرآن بودن اهل بهشت قرار مى دهد و شفاعت او