وظايف دينى سرپيچى نمايند. به حديث 21 ،26 ،37، 55 ،73، 85، 88 و 91 مراجعه شود.

2. در روايت 2و 47 كه از طريق شيعه و سنى هر دو وارد شده است مقام شفاعت از امتيازات رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) شمرده شده، با اين كه در روايات ديگر، ساير پيامبران (عليهم السلام) هم به عنوان شفاعت كننده معرفى شده اند جمع بين اين دو دسته از روايات به اين است كه: مى توان گفت مقام شفاعتى كه براى رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) ثابت است; عموميتى دارد كه عموميّت از امتيازات آن حضرت است و به عبارت ديگر در موارد ويژه اى رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) مى تواند شفاعت كند كه ساير پيامبران اجازه شفاعت كردن ندارند و كوتاه سخن اين كه چون مقام آن حضرت از همه بالاتر است مقام شفاعت آن حضرت هم از همه بالاتر و گسترده تر مى باشد، از اين رو در حديث 12 خوانديم كه پيامبر فرمود: هنگامى كه قيامت برپا شود من پيشواى انبيا و سخنگو و صاحب شفاعت ايشان هستم.

3. اين كه در روايات مربوط به شفاعت مؤمنين عبارات مختلفى آمده است در برخى آمده است كه، مؤمن جمعيتى بيش از جمعيت دو قبيله بزرگ عرب را شفاعت مى كند (حديث 32) و در برخى آمده است بيش از يك قبيله بزرگ (حديث 31) و در برخى يك قبيله (حديث 34) و در برخى 40 نفر (حديث 54) و در برخى 30 نفر (حديث 71) و در برخى 10 نفر(حديث 29) و در برخى دو نفر و يك نفر، گويا به خاطر درجات ايمان و بيش وكمى اعمال صالحه آنها است چنان كه در روايت (70) خوانديم:«يشفع الرجل فى القبيلة ويشفع الرجل لأهل البيت ويشفع الرجل للرجلين على قدر عمله» و در واقع بايد گفت:

هر كه در اين بزم مقرّب تر است *** جام شفا(عت) بيشترش مى دهند