تعودون وتتكلون على شفاعتنا فواللّه لا ينال شفاعتنا إذا ركب هذا (زنا مورد بحث بوده) حتى يصيبه ألم العذاب ويرى هول جهنم».[1]

«اى گروه شيعيان به اتكاى شفاعت ما گناه نكنيد. زيرا به خدا سوگند شفاعت ما به كسانى كه (مثلاً) مرتكب زنا شده باشند نمى رسد، مگر پس از آن كه (مدتها) عذابهاى دردناك الهى را بچشند و هول و ترس جهنم را ببينند».

89. از امام صادق (عليه السلام) پرسيدند: «عن المؤمن هل له شفاعة ؟ قال: نعم، فقال له رجل من القوم: هل يحتاج المؤمن إلى شفاعة محمّد (صلى الله عليه وآله)يومئذ؟ قال: نعم انّ للمؤمنين خطايا وذنوباً و ما من أحد إلاّ يحتاج إلى شفاعة محمّد يومئذ...».[2]

«آيا مؤمن شفاعت مى كند؟ فرمودند آرى، سپس يكى از اهل تسنن از آن حضرت پرسيد آيا شخص مؤمن نيازى به شفاعت رسول گرامى (صلى الله عليه وآله) دارد؟ آن حضرت فرمود: آرى، زيرا مؤمنان هم گناه و خطا دارند. و همه افراد در روز قيامت به شفاعت حضرت محمد(صلى الله عليه وآله)نيازمندند».

90. از امام صادق يا باقر (عليهما السلام) نقل شده است: «فى قوله : (عَسى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً)قال: هى الشفاعة».[3]

«در تفسير آيه 79 سوره بنى اسرائيل فرموده اند : مقام محمود كه به پيامبر اكرم وعده داده شده همان شفاعت است».