اطاعت رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) است و بدون اطاعت از آنان اطاعت از رسول خدا تحقق نخواهد پذيرفت.

قسمتهاى ديگر نوشته اين نويسنده از جمله اين كه شفاعت باعث مغرور شدن مردم و شانه خالى كردن از انجام وظايف مى شود در بخش نخست با بيانى ساده و مستدل پاسخ داده شد و نيازى به تكرار نيست.

و نيز اين كه مى نويسد:

«آيا مى شود تصور كرد كه پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) نواهى و اوامرى از طرف خداوند بياورد و بگويد بايد اوامر را بجا آوريد و نواهى را ترك كنيد، ولى اگر چنين نكرديد من از شما شفاعت مى كنم...».[1]

پاسخ اين گفتار هم از بخش اول كتاب كه در پيرامون سازندگى و آثار تربيتى شفاعت بحث شده به خوبى استفاده مى شود و هيچ كس نمى گويد پيامبر فرموده است: گناه كنيد تا من شفاعت كنم بلكه همه مى گويند كه پيشوايان معصوم گفته اند، پيرامون گناه نگرديد و از كوچكترين گناهان جدّاً پرهيز كنيد امّا از رحمت خدا مأيوس نباشيد.

كوتاه سخن اين كه وقتى بحث اين نويسنده درباره شفاعت را مطالعه مى كنيم مى بينيم قسمتهاى صحيح نوشته او همان است كه دانشمندان بزرگ شيعه پيش از او گفته اند و هيچ تازگى ندارند و بقيه مطالب وى پايه صحيح ندارد.

در اين جا لازم به تذكر است كه قسمتى از كتاب توحيد عبادت و يكتاپرستى ترجمه كتاب «فتح المجيد» تأليف شيخ عبدالرحمان بن حسن بن محمد بن عبد الوهاب است كه در سال 1285، درگذشته، و كراراً در سعودى چاپ شده است و متأسفانه وى نامى از اين كتاب نبرده است.