و براى موجه ساختن انكار خود به القاى شبهات پرداخته و يادِ ساده لوحان مى دادند چنان كه مى فرمايد:

(وَقالَ الْمَلأُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِلِقاءِ الاخِرَةِ وَأَتْرَفْناهُمْ فِى الْحَياةِ الدُّنْيا ما هذا إِلاّ بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَيَشْرَبُ مِمّا تَشْرَبُونَ* وَلَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَراً مِثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذاً لَخاسِرُونَ* أَيَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذا مِتُّم وَكُنْتُمْ تُراباً وَعِظاماً أَنَّكُمْ مُخْرَجُونَ* هَيْهاتَ هَيْهاتَ لِما تُوعَدُونَ* إِنْ هِىَ إِلاّ حَياتُنَا الدُّنْيا نَمُوتُ وَنَحْيا وَما نَحْنُ بِمَبْعُوثين* إِنْ هُوَ إِلاّ رَجُلٌ افْتَرى عَلَى اللّهِ كَذِباً وَما نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنينَ).[1]

«مقتدران و سران قوم پيامبر پس از نوح، آنان كه كفر ورزيدند و لقاى اخروى را تكذيب كردند و در زندگى دنيوى از نعمت هاى فراوان برخوردار بودند، گفتند اين مدعى نبوت جز انسانى مانند شما نيست از آنچه مى خوريد، او نيز مى خورد، و از آنچه مى نوشيد، او نيز مى نوشد، و اگر از انسانى كه مانند شما است، پيروى نماييد در اين صورت از زيانكاران خواهيد بود، آيا به شما وعده مى دهد كه هنگامى كه مرديد و خاك و استخوان شديد از خاك بيرون آورده مى شويد، دور است، دور است آنچه وعده داده مى شويد زندگى جز حيات دنيوى نيست برخى مى ميريم و برخى زنده (متولد) مى شويم و ما مبعوث نخواهيم شد، او (پيامبر) جز انسان دروغگويى نيست كه مسأله معاد را به خدا نسبت مى دهد و ما به او ايمان نداريم».

قدرتمندان، كه قرآن در صدر آيه از آنها به لفظ«ملأ» تعبير مى آورد با مكتب انبيا مبارزه مى كردند و با يكى از اصيل ترين اصول آن مكتب، كه معاد