از اين درباره گروه نخست با جمله (اَلَّذِينَ آمَنُوا) ياد كرده مى توان گفت كه مقصود از مجرمان،گروهى است كه به آيات الهى ايمان نياورده اند.

علاوه بر اين ملاحظه مجموع آيات سوره كه از سوره هاى مكى است مى رساند كه محور سخن، مشركان و كافرانند كه به آيات الهى پشت پا زده و در عداد مجرمان كافر درآمده اند و غالب نكوهشهايى كه در سوره هاى مكى آمده است مربوط به مشركان و كافران مى باشد.

باز قرآن درباره مجرمان چنين مى فرمايد:

(وَلَوْ تَرى إِذِ الْمُجْرِمُونَ ناكِسُوا رُؤُسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ رَبَّنا أَبْصرنا وَسَمِعْنا فَارْجِعْنا نَعْمَلْ صالِحاً إِنّا مُوقِنُونَ*... فَذُوقُوا بِما نَسيتُمْ لِقاءَ يَوْمِكُمْ هذا إِنّا نَسِيناكُمْ وَذُوقُوا عَذابَ الْخُلْدِ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ) .[1]

«اى كاش مى ديدى كه مجرمان نزد پروردگار خود سرافكنده اند!(مى گويند) پروردگارا! ديديم و شنيديم! ما را باز گردان تا عمل نيك انجام دهيم ما (به آنچه كه پيامبران دعوت مى كردند) يقين پيدا كرديم (به آنان گفته مى شود) سزاى اين كه لقاى اين روز را فراموش كرديد بچشيد! ما شما را فراموش كرديم، عذاب پيوسته را در مقابل آنچه انجام داده ايد، بچشيد!».

مقصود از مجرمان در اين جا گروه غير مؤمن به سراى ديگر و شرايع پيامبران است و در خود اين آيات و آيات ديگر، قرينه بر اين مطلب موجود است مثلاً هنگامى كه اين گروه عذاب الهى را مى بينند، مى گويند(إِنّا مُوقِنُونَ) و اين كلمه حاكى از اين است كه پيش از اين به قوانين الهى يقين و اعتقاد نداشتند.