(وَاتَّقُوا النّارَ الّتى أُعِدَّتْ لِلْكافِرينَ) .[1]

«از آتشى بپرهيزيد كه براى كافران آماده شده است».

و در برخى از آيات كلمه (أَعَدَّ) بكار رفته يعنى آماده نموده است، آنجا كه مى فرمايد:

(...وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنّات تَجْرى تَحْتَها الأَنْهارُ...) .[2]

«بهشتى را كه زير درختان آن آب جارى مى شود، براى آنان آماده كرده است».

(...وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهيناً) .[3]

«براى آنان عذاب خوار كننده آماده كرده است».

اين آيات كه در آنها كلمه«اِعْداد» بكار رفته است حاكى از آماده بودن اين دو كانون است و اگر به هنگام نزول وحى وجود نداشت بكار بردن آن نياز به تأويل دارد و تا موجبى براى تأويل نباشد بايد ظاهر را اخذ كرد.

حق اين است كه ظواهر اين آيات تا دليل قاطع بر تأويل نباشد، حاكى از وجود كنونى بهشت و دوزخ است.

و از ميان روايات مى توان با روايت«هروى» كه از امام هشتم (عليه السلام)نقل حديث كرده است استدلال نمود وى مى گويد: به امام رضا (عليه السلام)گفتم: اى فرزند پيامبر خدا از بهشت و دوزخ به من خبر بده، آيا آن دو الان آفريده شده اند؟

فرمود:«آرى. رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) آنگاه كه به معراج رفت از بهشت و دوزخ ديدن نمود، گفتم: گروهى مى گويند كه بهشت و دوزخ در قلمرو و تقدير خدا است و در آينده آفريده مى شوند.

امام (عليه السلام) فرمود: آنان از ما نيستند وما هم از آنان نيستيم، هر كس خلقت