از آيات گوناگون جهل انسان به مرگ خود، كاملاً استفاده مى شود از اين جهت به اين آيه بسنده شد و آياتى كه آگاهى از«اجل مسمى» را از آن خدا مى داند، از اين گروه است.

10. مرگ و مأموران الهى

يكى از مراتب توحيد، توحيد در ربوبيت است و اين كه تدبير جهان از آن خدا است و در عالم آفرينش، كارگردانى به جز خدا نيست و هر نوع انديشه شرك در تدبير، از نظر قرآن مردود است. بنابراين نورافشانى خورشيد و فروزندگى ماه، و... همه و همه كار خدا است.

(...اَلا لَهُ الْخَلْقُ وَالأَمْرُ تَبارَكَ اللّهُ رَبُّ الْعالَمينَ) .[1]

«براى او است آفريدن و امر تدبير خلقت، بزرگ است خدايى كه پروردگار جهانيان است».

ولى اعتقاد به توحيد در تدبير، مانع از آن نيست كه جهان از طريق اسبابى كه خدا خود آنها را برانگيخته است، اداره شود. چه زيبا مى گويد:

نقش هستى از ايوان ماست *** آب و باد و خاك، سرگردان ماست

ما به دريا حكم طوفان مى دهيم *** ما به سيل و موج،فرمان مى دهيم

آبها از خود نه طغيان مى كنند *** آنچه مى گوييم ما، آن مى كنند

قبض روح و گرفتن جانها يك پديده طبيعى است، و نوعى مربوط به كارگردانى جهان آفرينش است قرآن گاهى آن را به خدا نسبت مى دهد و فعل او مى داند، و گاهى آن را از آن فرشتگان كه مأموران الهى هستند، مى داند.