3. موسى در پاسخ كسانى كه معجزه هاى او را به سحر توصيف كردند، چنين گفت:

(وَقالَ مُوسى رَبّى اَعْلَمُ بِمَنْ جاءَ بِالْهُدى مِنْ عِنْدِهِ وَمَنْ تَكُونُ لَهُ عاقِبَةُ الدّارِ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظّالِمُونَ) .[1]

«موسى گفت پروردگارم داناتر است به آن كس كه از جانب او هدايت آورده است و به آن كسى كه عاقبت پسنديده در آخرت براى او است، حقّا كه ستمگران رستگار نمى شوند».

4. فرعون از قوم خود درخواست نمود كه اجازه دهند كه او موسى را بكشد ،زيرا از آن مى ترسد كه دين قوم او را دگرگون سازد موسى در پاسخ او چنين مى گويد:

(...قالَ مُوسى إِنّى عُذْتُ بِرَبّى وَربِّكُمْ مِنْ كُلِّ مُتَكَبِّر لا يُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسابِ).[2]

«من به پروردگارم و پروردگار شماها پناه مى برم از شر هر متكبرى كه به روز حساب باور ندارد».

مسأله عقيده به معاد در سرزمين مصر و در ميان فراعنه عقيده مسلّمى بود، تا آنجا كه مؤمن آل فرعون كه در باطن به نبوت موسى ايمان داشت ولى تظاهر نمى كرد در تذكرات خود به قوم خويش مسأله خوف از معاد را به عبارات گوناگونى مطرح مى كند و از منطق خود آنان به نفع موسى بهره مى گيرد و مى گويد:

(وَيا قَوْمِ إِنّى أَخافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنادِ) .[3]

«اى بستگانم براى شما از روزى كه نداى ستمگران بلند مى شود مى ترسم».