ديد كه آنها شتابان به سوى تو مى آيند بدان كه خدا، قدرتمند وحكيم است».[1]

4. موسى بن عمران و اعتقاد به سراى ديگر

دعوت به اعتقاد به سراى ديگر، هر چند در تورات كنونى بسيار كم است، و شايد ميل باطنى يهود به زندگى دنيوى سبب شده است كه آيات مربوط به معاد، از تورات حذف گردد ولى قرآن مسأله معاد را در خطابات خدا نسبت به موسى و يا مذاكرات موسى با قوم خود، نقل مى كند و همگى حاكى از عنايات الهى به معاد در شريعت موسى مى باشد، حتى در برخى از شرايط به مسأله معاد رنگ حسى مى بخشد كه اجمالاً يادآور مى شويم:

1. خدا در انتقاد از قوم موسى به رسول خود مى گويد:

(سَأَصْرِفُ عَنْ آياتى الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِى الأَرْضِ بِغَيْرِ الحَقِّ...ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَكانُوا عَنْها غافِلينَ* وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَلِقاءِ الآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعمالُهُمْ هَلْ يُجْزَونَ إِلاّ ما كانُوا يَعْمَلُونَ) .[2]

«به زودى كسانى را كه در زمين به طور ناحق كبر ورزيده اند از توجه به آيات خود منصرف مى سازيم... زيرا آنان آيات ما را تكذيب كرده و از آنها غفلت ورزيده اند، كسانى كه آيات ما را تكذيب كنند و ديدار اخروى را انكار كنند، اعمال آنان نابود شده جز به آنچه كه انجام مى دادند، جزا داده نمى شوند».

2. موسى به هنگام نفرين بر آل فرعون چنين مى گويد:

(...وَاشْدُدْ عَلى قُلُوبِهِمْ فَلا يُؤْمِنُوا حَتّى يَرَوُا العَذابَ الأَليمَ) .[3]

«بر دلهاى آنان مهر بزن كه ايمان نياورند تا عذاب دردناك را ببينند».