و زمين را گسترانيده است قادر بر احياى انسان نخواهد بود؟

چنان كه مى فرمايد:

(أَوَ لَيْسَ الَّذِى خَلَق السَّماواتِ وَالأَرْضَ بِقادِر عَلى أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُم...) .[1]

«آيا آن كس كه آسمانها و زمين را آفريده است، قادر بر آفرينش جديد انسانها نخواهد بود؟».

و باز مى فرمايد:

(أَوَ لَمْ يَرَوا أَنَّ اللّهَ الّذِى خَلَق السَّماواتِ وَالأَرْضَ وَلَمْ يَعْىَ بِخَلْقِهنَّ بِقادِر عَلى أَنْ يُحْيى الْمَوتى...) .[2]

«آيا نمى نگرند خدايى كه آسمانها و زمين را آفريد و نسبت به آفرينش آنها عاجز و ناتوان نبوده، توانا است كه مردگان را زنده كند».[3]

3. آفرينش نخست انسان

در فلسفه اسلامي ضابطه اى است كه مى گويند:«روشن ترين گواه بر ممكن بودن چيزى، تحقق آن است».[4]

وباز در ضابطه ديگر مى گويند:«حكم همانندها از نظر امكان و امتناع يكسان است».[5]

بنابراين خداى قادر بر آفرينش نخست انسان، قادر بر آفرينش دوم او نيز خواهد بود، و اگر در اين داورى قدرت انسان معيار باشد طبعاً آفرينش دوم آسان تر از آفرينش نخست خواهد بود. آيا شايسته نيست كه منكران از اين