رهگذر، درس گرفته و از انكار و لجاجت خود دست بردارند چنان كه مى فرمايد:

(وَقالُوا ءَإِذا كُنّا عِظاماً وَرُفاتاً ءَإِنّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقاً جَديداً* ...فَسَيَقُولُونَ مَنْ يُعيدُنا قُلِ الّذِى فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّة...) .[1]

«گفتند آنگاه كه ما به صورت استخوانها و خاك درآمديم آيا آفرينش نوى خواهيم داشت؟... خواهند گفت چه كسى ما را باز مى گرداند؟ بگو آن كس كه شما را براى نخستين بار آفريده است».

وباز مى فرمايد:

(أَيَحْسَبُ الإِنْسانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدىً * أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِىّ يُمْنى* ثُمَّ كانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوّى* فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوجَيْن الذَّكَرَ والأُنْثى* أَلَيْسَ ذلِكَ بِقادِر عَلى أَنْ يُحْيى المَوْتى) .[2]

«آيا انسان مى پندارد كه به خود واگذار خواهد شد، آيا او نخست ذره اى از منى ريخته شده نبود؟ سپس به صورت خون بسته درآمد، آنگاه او را آفريد و بياراست، و از او دو جفت نر و ماده آفريد آيا اين آفريدگار توانا بر زنده كردن مردگان قادر نيست».[3]

ب. معاد و بدنهاى پوسيده وخاك شده يا دومين شبهه

مراجعه به آيات قرآن خصوصاً آنجا كه كلمه«عظام» آمده است اين مطلب را روشن مى سازد كه منكران روى اين شبهه بيشتر تكيه مى كردند و