افراد داده نمى شود، بلكه بايد يك رشته زمينه هايى در خود افراد به وجود آيد تا لطف الهى شامل حال آنان گردد.

بخشى از اين زمينه ها خارج از اختيار، بخشى ديگر كاملاً در قلمرو اختيار فرد معصوم مى باشد. مثلاً بخشى از كمالات روحى كه زمينه ساز نزول لطف الهى به نام عصمت است از طريق وراثت به افراد مى رسد و امروز «زيست شناسى»به روشنى ثابت كرده كه بخشى از صفات اعم از خوب و بد از راه وراثت از نسلى به نسلى منتقل مى گردد، و براى همين جهت مى بينيم خاندانهايى كه پيامبران در آن متولد مى شوند، عموماً خاندانهاى پاك و اصيل بودند كه با گذشت زمان، كمالات و فضايل روحى برجسته اى در آنها متراكم شده، سپس به حكم قانون وراثت نسل به نسل در اين خاندانها جريان داشته است.

اين تنها «وراثت» نيست كه عامل انتقال كمالات روحى مى باشد، بلكه قسمتى از فضايل از راه تربيت به افراد منتقل مى گردد، از اين جهت كمالات و فضايلى كه در خاندانهاى پيامبران وجود داشت از راه تربيت به پيامبران منتقل مى شد و در نتيجه اين دو عامل (وراثت و تربيت) مايه كسب كمالات روحى مى گرديد و از اين جهت در خاندانهاى آنان افرادى كاملاً با ايمان و امانت دار، با هوش و شجاع و با كمال بار مى آمد.

اين دو عاملِ خارج از اختيار، پديد آرنده يك رشته كمالات روحى بوده و در عين حال زمينه ساز افاضه «عصمت» از جانب خلاّق بزرگ مى باشند; ولى بايد توجه داشت، تنها اين دو عامل، زمينه ساز افاضه «عصمت» از جانب خدا نيست، بلكه در اين مورد يك رشته عوامل اختيار در افاضه عصمت مؤثر مى باشند و در اين ميان مى توان از دو عامل كاملاً اختيارى نام برد.

1. مجاهدتهاى فردى و اجتماعى پيامبرانى مانند «ابراهيم» و «يوسف»