2. آيا اسماء خدا توقيفى است؟

مقصود از توقيفى بودن اسماء اين است كه خواندن خدا به هر نامى، به اذن شارع نياز دارد و اسمى كه با آن، خدا را مى خوانيم بايد در قرآن و سنت وارد شده باشد و در غير اين صورت، حق نام گذارى نداريم. البته مقصود معادلها و اسماى مأذون نيست، زيرا اسماى مأذون درهر زبانى براى خود معادلى دارد، مثلاً معادل اللّه درزبان فارسى «خدا» و در زبان تركى «تارى» و درزبان فرنگى «گاد» است. و همچنين است معادل ساير نامهاى خدا، بلكه بحث و گفتگو در غير اين نوع از اسماء و صفات است.

محدود بودن اسماى خداوند

از بحثهاى ديرينه درباره اسماى خدا، توقيفى بودن و يا نبودن اسماى خداوندى است و محور بحث اين است كه آيا مى توان خدا را با هر نامى خواند، هرچند در كتاب و سنت وارد نشده باشد، يا تسميه الهى در گرو اذن الهى است كه از طريق اين دو مصدر معلوم گردد، در اين مورد ميان علماى كلام اختلاف است كه فهرستوار يادآور مى شويم:

1. معتزله و كراميه، نافى توقيفى بودن اسماى الهى هستند.

2. اشاعره از توقيفى بودن اسماء طرفدارى مى كنند.

3. باقلانى و غزالى، راهى ميان نفى واثبات برگزيده اند.