در هر حال قوى كسى است كه داراى قدرت مطلقه است، و به خاطر همين معنا با دو اسم (عزيز) و (شديد العقاب) همراه مى باشد.

صدوق مى گويد: قوى معناى معروفى دارد و آن اين است كه كار را بدون زحمت و كمك گيرى از كسى انجام مى دهد [1].

اسم صد وچهارم: القيوم

لفظ قيوم در قرآن سه بار وارد شده و در هر سه مورد وصف خدا قرار گرفته است:

1. (اَللّهُ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ الحَىُّ القَيُّوم لاتَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوم...).(بقره/255)

«خدا كه جز او خدايى نيست زنده و قائم به ذات و قوام بخش موجودات است، نه خواب سبك او را مى گيرد و نه خواب سنگين».

2. (اللّهُ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ الحَىُّ القَيُّوم *نَزّلَ عَلَيْكَ الكِتابَ بِالحَقّ...).( آل عمران/2ـ3)

«خدا كه جز او خدايى نيست زنده و قائم به نفس و قوام بخش موجودات است، كتاب را به حق بر تو فرو فرستاد».

3. (وَ عَنَتِ الوُجُوهُ لِلْحَىِّ القَيُّومِ وَ قَد خابَ مَنْ حَمَلَ ظُلماً). (طه/111)

«چهره ها در برابر خداى زنده قائم به نفس و قوام بخش موجودات خضوع مى كنند، و آن كس كه بار ظلم بر دوش كشيده نوميد مى گردد».

اكنون ببينيم معنى «قيّوم» چيست؟

راغب مى گويد: «قيوم» قائم به ذات ونگهدارنده همه چيز و قوام بخش موجودات است، چنان كه در آيه ديگر مى فرمايد:(...اَلَّذِى أَعْطى كُلّ شَىء