(تُولِجُ اللَّيْلَ فِى النَّهار وَ تُولِجُ النَّهارَفِى اللَّيلِ وَ تُخْرِجُ الحَىَّ مِنَ المَيِّتِ وَ تُخُرِجُ المَيِّتَ مِنَ الحَىّ وَ تَرْزُقُ مَن تَشاءُ بِغَيْرِ حِساب).(آل عمران/27)

«شب را در روز، روز را در شب وارد مى سازد، زنده را از مرده، و مرده را از زنده بيرون مى آوردو هركس را بخواهد روزى بى حساب مى دهد».

در اين جا دو احتمال ديگر نيز وجود دارد كه يادآور مى شويم:

1. مقصود از مرده گل و خاك است كه دانه و هسته در دل آنها پنهان است.

2. از آنجا كه گاهى از انسان مؤمن فرزند كافر، و از انسان كافر، فرزند مؤمن به وجود مى آيد اين نوع توالد را مى توان اخراج حى از ميت و بالعكس دانست و قرآن ايمان را حيات و نور، وكفر را مرگ و ظلمت مى داند چنان كه مى فرمايد:

(أَوَ مَنْ كانَ مَيْتاً فأَحْيَيْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً يَمْشى بِهِ فِى النّاسِ كَمَنْ مَثَلُهُ فِى الظُّلُماتِ لَيْسَ بِخارِج مِنْها...). (انعام/122)

«آيا آن كس كه مرده بود و او را زنده كرديم و براى او نورى قرار داديم كه در ميان مردم در پرتو آن راه مى رود مانند كسى است كه در تاريكى ها باشد و از آن بيرون نيايد».

اسم نود و چهارم: الفتاح

فتاح در قرآن يك بار و به عنوان وصف خدا وارد شده است، چنان كه مى فرمايد:(قُلْ يَجْمَعُ بَيْنَنا ربُّنا ثُمَّ يَفْتَحُ بَيْنَنا بِالحَقِّ وَ هُوَ الفَتّاحُ العَلِيمُ). (سبأ/26)

«بگو پروردگار ما، ما را گرد مى آورد آنگاه ميان ما به حق داورى مى كند زيرا او داورى كننده دانا است».