زيرا آيه نخست پس از اجازه تصرف در اموال يتيم وارد شده، آن جا كه فرموده است:

(...فَإِذا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوالَهُمْ فَأشْهِدُوا عَلَيْهِمْ وَ كَفى بِاللّهِ حَسِيباً).(نساء/6)

«آن گاه كه اموال يتيمان را به خودشان بازگردانيديد، بر آنان گواه بگيريد، كافى است كه خدا حسابرس است».

آيه دوم درباره پاسخ تحيت وارد شده كه آن را به مثل يا بهتر از آن، پاسخ بگويد:

(وَإِذا حُيّيتُمْ بِتَحِيَّة فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوْ رُدُّوها إِنَّ اللّهَ عَلى كُلِّ شَىْء حَسِيباً).(نساء/86)

«هرگاه سلام و درودى به شما گفته شد، آن را به بهتر از آن و يا مانندش پاسخ دهيد، خدا حسابرس همه چيز است».

گاهى «حسيب» را به معنى حفيظ گرفته اند، ولى آن، لازمه معنى حسيب است، زيرا نتيجه حسابرسى حفظ است.

اسم بيست و هفتم: الحفيظ

«حفيظ» در قرآن يازده بار و در دو مورد به عنوان وصف خدا وارد شده است، چنان كه مى فرمايد:

(فَإِنْ تَوَلَّوا فَقَدْأَبْلَغْتُكُمْ ما أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَيْكُمْ وَ يَسْتَخْلِفُ رَبّى قَوماً غَيْرَكُمْ وَ لا تَضُرُّونَهُ شَيْئاً إِنَّ رَبّى عَلى كُلِّ شَىء حَفيظٌ).(هود/57)

«اگر از من روى گردان شويد، من آنچه را كه براى بيان آن، به سوى شما فرستاده شده بودم، ابلاغ كردم و پروردگارم قوم ديگرى را جانشين شما مى سازد و شما ضررى به او نمى رسانيد، پروردگار من حافظ همه چيز است».

ونيز مى فرمايد: