اسماء و صفات خدا در قرآن

حرف «ب»

اسم شانزدهم: البارئ

واژه «بارئ» در قرآن سه بار آمده، و در هر سه مورد وصف خدا قرار گرفته است، چنان كه مى فرمايد:

(هُوَ اللّهُ الخالِقُ البارئُ المُصَوِّرُ لَهُ الأَسْماءُ الحُسْنى...).(حشر/24)

«اوست خداى آفريننده و پديد آرنده و صورتگر، براى او است نامهاى نيكو».

و نيز در خطاب به بنى اسرائيل مى فرمايد:

(...إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِاتِّخاذِكُمُ العِجْلَ فَتُوبُوا إِلى بارِئِكُمْ...).(بقره/54)

«شما با پرستش گوساله به خويش ستم كرديد، به سوى آفريننده خود بازگرديد».

و نيز مى فرمايد:

(...فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بارِئِكُمْ...). (بقره/54)

«خويش را بكشيد و اين كار براى شما در پيشگاه آفريدگار نيك است».

ابن فارس مى گويد:«برء» در لغت عرب دو ريشه بيش ندارد، يكى آفرينش و ديگرى دورى، مى گويند«برء اللّه الخلق»، خدا مردم را آفريد.

راغب در مفردات مى گويد:«بارى» از اسماى مخصوص خدا است و «برئ» به معنى خلق كردن است.

ابن منظور در لسان العرب تفاوت بارى، و خالق را چنين بيان مى كند.