مى كند:

(وَ لَئِنْ سَأَلْتهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمواتِ والأَرْض لَيَقُولنّ اللّه...) (لقمان/25)

«اگر از آنان بپرسى كه آسمانها و زمين را چه كسى آفريده است، مى گويند "اللّه"».

اين انديشه اى نبود كه مخصوص عرب عصر رسول خدا باشد، بلكه اين عقيده را از نياكان خود داشتند.

و اتّفاق يهود و عرب در تعبير از خدا بر لفظ «اللّه»، نشانه آن نيست كه عرب از يهود گرفته است. خصوصاً كه از نظر لغت شناسان، ريشه زبان عرب و عبرى يكى است;سپس به عللى به صورت دو زبان درآمده اند.

2. آيا لفظ جلاله مشتق است؟

ادبا اتفاق نظر دارند كه تمام اسماى خدا، مشتق است، ولى درباره لفظ جلاله (اللّه) اختلاف نظر دارند. خليل و سيبويه و مبرد آن را مشتق نمى دانند، معتزله و گروهى از ادبا آن را مشتق مى دانند، قائلان به اشتقاق در تعيين ريشه آن از نظر لفظ و معنى، دچار اختلاف نظر شده كه نقل اقوال و دلايل آنان مايه گستردگى سخن است و ما برخى از آراى آنها را نقل مى كنيم.

الف. اللّه مشتق از «اله» به معنى مستحق عبادت است و بسيارى ازمحدثان و مفسران اين معنا را برگزيده اند و در روايات ما نيز وارد شده است; كلينى از هشام بن حكم نقل مى كند كه از آن حضرت پرسيدم: لفظ اللّه ازچه ريشه اى گرفته شده است؟ فرمود:

«اللّه مشتق از «اله»، و «اله» مألوه مى خواهد، و اسم غير از مسمى است، هركس اسم را بپرستد نه معنى را كفر ورزيده و در حقيقت خدا را نپرستيده است».[1]