و يا اجرام كيهانى و فرشته و جن را مى پرستيدند، تو گويى كه مى گويد:

«فلا تعبدوا مع اللّه أحداً».

استدلال با اين آيه بر تحريم دعوت عزيزان درگاه الهى، بسان استدلال خوارج است با آيه (إِنِ الْحُكْمُ إِلاّ للّهِ)[1] بر نفى وجود حكومت صالح در اجتماع. اين آيه (فَلاتَدْعُوا مَعَ اللّهِ أَحَداً).[2] كه امروز شعار جوجه وهابى هاى نوخاسته است، بسان جمله (إِنِ الْحُكْمُ إِلاّ للّه)است كه خوارج آن را شعار خود قرار داده بودند و براى اثبات مرام خود آسمان و ريسمان را به هم وصل مى كردند. اين آيه چه ارتباطى به مسئله درخواست دعا از مؤمن دارد كه اجابت دعاى او قطعى وحتمى است؟ اگر قرآن از شرك و پرستش فرد ديگر همراه خدا نهى مى كند، چه ارتباطى به درخواست دعا يا ديگر اعمالى كه در خور قدرت يك روح پاك است، دارد؟

اگر قرآن مى فرمايد:

(...وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لا يَسْتَجِيبُونَ...).[3]

(وَ الَّذينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لا يَسْتَطِيعُونَ...).[4]

(إِنَّ الَّذينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ عِبادٌ أَمْثالُكُمْ ...).[5]

(...وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ ما يَمْلِكُونَ مِنْ قِطْمِير).[6]

(قُلْ أَنَدْعُوا مِنْ دُونِ اللّهِ ما لا يَنْفَعُنا وَلا يَضُرُّنا...).[7]

(وَلا تَدْعُ مِنْ دُونِ اللّهِ ما لا يَنْفَعُكَ وَلا يَضُرُّكَ...).[8]