2. اصحاب اشخاص

اين گروه با اصحاب هياكل هم رأى و هم فكر بودند، جز اين كه به جاى ستارگان اشكال آن را مى پرستيدند، زيرا مى گفتند ستارگان طلوع و غروب دارند و ما هميشه نمى توانيم با آن ها سخن بگوييم، از اين جهت صورت هايى بر مثال ستارگان سيار درست كرده و مى گفتند: عبادت بت، مايه تقرب به هياكل و تقرب به هياكل، باعث تقرب به ارواح مجرد، و ارواح مجرد كه خدايان كوچك اند، آن ها را به خداى بزرگ نزديك مى سازند.[1]

3. عقايد عرب جاهلى

گروه كمى از عرب هاى جاهلى دهرى بودند كه طبيعت را زنده كننده و دهر را فانى كننده مى دانستند. زندگى از نظر آنان تركيب عناصر و مرگ، تحليل آن بود. گرد آورنده عناصر را طبع و پخش كننده رازمان مى دانستند، ولى غالب آنان خدا و حدوث جهان را پذيرفته و رستاخيز و برانگيخته شدن پيامبران را از جانب خدا انكار مى كردند.[2]

گروهى از آنان فرشته وجن را مى پرستيدند و آن ها را دختران خدا مى پنداشتند و گروهى صابئى بودند كه ستارگان را پرستش مى كردند.

گروهى خدا وحدوث جهان و رستاخيز را پذيرفته و بعثت پيامبران را انكار مى كردند، ولى هر دو گروه بت را مى پرستيدند و آن ها را مالكان مقام شفاعت در درگاه الهى مى دانستند.

در ميان عرب برخى گرايش هايى به آيين يهود و مسيح پيدا كرده بودند. و مركز گروه نخست در مدينه و گروه ديگر در نجران و... بود.