مراجعه به كتاب هاى ملل و نحل، شما را از عقايد بت پرستانى چون: ثنوى ها، مزدكى ها، حرنايى ها (گروهى از مجوس) و... آگاه مى كند. بحث در عقايد اين گروه باعث گسترش سخن است از اين رو، ما فقط به عقايد برخى از بت پرستان اشاره مى كنيم كه بيش تر آيات مربوط به شرك و بت پرستى، درباره آن هاست.

1. اصحاب هياكل

آنان معتقد بودند: بشر شايستگى پرستش خدا را ندارد; ناچار بايد واسطه اى را بپرستد كه از طريق عبادت او به خدا تقرب جويد، از اين جهت ارواح مجرد را مى پرستيدند كه آن ها را مدبر جهان مى پنداشتند و چون ارواح براى آنان ملموس نبود، ستارگان سيار (هياكل) را پرستش مى كردند و معتقد بودند كه هر يك از اين ارواح، متعلق به يكى از آن هاست و پرستش ستارگان پرستش ارواح است و پرستش آن ها آنان را به خدا نزديك مى سازد.

آنان براى پرستش اين هفت سياره، تشريفاتى قائل بودند و به صورت هر يك از سيارات انگشترى مى ساختند و در ساعات مخصوص از روز، آن را به دست مى كردند و بخوراتى را تبخير مى نمودند. و هر كدام از ستارگان را در وقت خاصى مى پرستيدند، سپس نياز خود را از آن ها مى خواستند و ستارگان را (آلهه) و (ارباب) و خداى بزرگ را (رب الأرباب) و (إله الآلهة) مى گفتند.[1]