محتاج به دلايلى باشى كه به سوى تو راهنما باشد؟ كى از ما دور شدى تا آثار و نشانه هاى تو (ما را)به سوى تو برساند تا بينا باد ديده اى كه تو را بر خود رقيب و نگهبان نينديشد».

و در پايان دعا مى گويد:

«يا مَنْ تَجَلّى بِكَمالِ بَهائِهِ... كَيْفَ تخْفى وَ أَنْتَ الظّاهِرُ أَمْ كَيْفَ تَعِيبُ وَ أَنْتَ الرَّقِيبُ الحاضِرُ».

«اى خدايى كه با فروغ خود بر ما سوا تجلى كرده اى، چگونه پنهان مى شوى، در حالى كه تو ظاهر و آشكارى؟ چگونه غايب مى گردى، در حالى كه تو مراقب بندگان و در همه جا حاضرى».

ولى بايد توجه نمود بديهى بودن وجود خدا، با فطرى بودن اعتقاد به او منافات ندارد و هيچ مانع ندارد كه وجود خدا بديهى باشد و در عين حال فطرى نيز باشد و در حقيقت بديهى بودن او معلول فطرى بودن او است، زيرا همان طور كه در كتاب هاى منطق، بخش مواد قياس[1]، بيان شده است يكى از اقسام بديهى، فطريات انسان [2]است. بنابر اين، مانع ندارد كه وجود خدا در عين