مسأله 125. كسى شك كند آيا نيّت نيابت كرده يا نه، به شك خود اعتنا نكند; و حمل بر صحّت نمايد و خود را از زمان احرام تا آخر نايب بداند.

مسأله 126. كسى كه اجير شده تا از شهر منوب عنه به حج برود، بايد بر طبق قرارداد عمل كند و اگر عمل نكرد يا فراموش كرد، حج او صحيح است، ولى از اجرت بالنسبه كم مى شود . اگر به نيت نيابت، حتى چند ماه قبل به آن بلد رفته باشد و بعداً از غير آن بلد به حج برود، كافى است و در برگشت لزومى ندارد كه به شهر منوبٌ عنه برود، مگر اين كه در عقد اجاره شرط شده باشد; در اين صورت نيز اگر تخلف كرد، به حج نيابى او لطمه وارد نمى شود.

مسأله 127. كسى كه اجير شده است در مورد مستحبات مكه و مدينه مثل زيارت قبرستان ابوطالب و يا مرقد نورانى پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) و ائمه ى بقيع(عليهم السلام) و فاطمه زهرا(عليها السلام) و شهداى احد به هر ميزان كه در قرارداد ذكر شده است، بايد عمل كند، ليكن اگر در قرارداد چيزى بيان نشده است،بايد مستحباتى كه معمولاً در اعمال حج نيابتى به جا آورده مى شود ترك نشود شايسته است كه او را هم در مشاهد مشرفه ياد كند.

مسأله 128. كسى كه براى حج ولو حج بلدى اجير شده است، مى تواند در مستحبات مذكور در مسأله ى پيش و يا تلاوت قرآن براى ديگران تبرعاً و يا استيجارى نيابت كند.