پيروى از كتاب او، مختصّ دوران زندگى آن حضرت نيست، همچنين احترام و تعظيم به پيامبر مخصوص دوران حيات ايشان نيست.

بنابراين عشق به پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) و هر چيزى كه بهگونه اى ارتباطى با آن حضرت دارد، اصلى اسلامى است كه همه مسلمانان بايد بدان اهتمام ورزند و در زندگى خود به آن عمل كنند.

با توجه به جايگاه و منزلت پيامبر، قرآن كريم به گراميداشت رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)در مجالس و حفظ احترام ايشان تأكيد مىورزد:

((يا أيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النّبِىِّ وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضكُمْ لِبَعْض أنْ تَحْبَطَ أعْمالُكُمْ وَ أنْتُمْ لاتَشْعُرُونَ)).[1]

«اى كسانيكه ايمان آورده ايد صداى خود را فراتر از صداى پيامبر نكنيد و در برابر او بلند سخن نگوييد، آنگونه كه بعضى از شما در برابر بعضى بلند صدا مى كنند، مبادا اعمال شما نابود گردد در حالى كه نمى دانيد».

و در جايى ديگر:

((لا تَجْعَلُوا دُعاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضاً)).[2]

«صدا كردن پيامبر را در ميان خود، مانند صدا كردن يكديگر قرار ندهيد».

اين آيات، والاترين روش تجليل و نزديك ترين شيوه تقدير از