تعريف دقيق اين واژه نبوده اند تابتوان سخن آنان را ملاك و معيار و تعريفى جامع و مانع دانست. آنان واژه«عبادت» را غالباً با عباراتى نظير«خضوع و تذلّل» معنا كرده اند.

ابن منظور درلسان العرب مى گويد:«عبوديت در اصل به معناى خضوع و تذلّل است» و راغب در مفردات مى نويسد:«عبوديت يعنى; تذلّل. واژه«عبادت» رساتر ازواژه عبوديت، و به معناى شدّت و نهايت تذلّل است».

در كتاب القاموس المحيط آمده است:«عبادت به معناى اطاعت وفرمانبردارى است». در ساير كتب لغت نيز تعاريفى مشابه با تعاريف مذكور ذكرشده است.

اينگونه تعاريف، فراگيرتر و عام تر از«عبادت» در بحث ما مى باشد. صرف خضوع و تذلّل و يا خضوع و تذلّل شديد، تعريف عبادت به شمار نمى روند. عشق عاشق نسبت به معشوق و يا بوسيدن قرآن كريم، پرستش معشوق يا قرآن كريم محسوب نميشود و بالاتر از اينها، سجده ملائكه بر حضرت آدم(عليه السلام) :

سَجَدَ المَلائِكَةُ كُلّهُمْ أَجْمَعُونَ إلاّ إبْلِيسُ أَبى.[1]

«همه فرشتگان بدون استثناء سجده كردند جز ابليس كه اِبا كرد».

و سجده يعقوب و همسر و فرزندان او بر يوسف: