نام کتاب : مرزهاى توحيد و شرك در قرآن نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر جلد : 1 صفحه : 40
اين آيه، حاكميت را منحصر در خداوند مى داند و منظور از حاكميت دراين آيه، حاكميت در بُعد تشريعى و قانونگذارى مى باشد. بر طبق آيه مذكور، هيچكس جز خداوند نمى تواند امر و نهى كند و چيزى را حلال يا حرام نمايد.
از آنجا كه منظور از حاكميت در اينجا حاكميت تشريعى است، در ادامه آيه جمله ((أمَرَ أَنْ لا تَعْبُدُوا إلاّ إيّاهُ)) ذكر شده است. پس معناى«امر» در اين آيه، همان«امرتشريعى» است.