خلاصه آنكه; اگر كسى عملى را در ضمن عبادات، معاملات و امور سياسى اسلام بگنجاند و با علم به غيراسلامى بودن يا حداقل ترديد دراسلامى بودن آن عمل، سعى در اسلامى جلوه دادن آن كند، گرفتار بدعت، افترا و دروغ بر خداوند شده است.

جشن ميلاد انبياء ، ائمه (عليهم السلام) و اولياى الهى

از مطالب گذشته، حكم برگزارى مراسم جشن و سرور به مناسبت ميلاد انبياء و ائمه(عليهم السلام) و انسانهاى صالحى كه مورد تمجيد قرآن و سنت واقع شده اند روشن مى شود. برگزارى اينگونه جشنها، گرچه بهصورت كنونى و رايج آن در متون دينى وارد نشده است، اما اصول كلى دينى، آن را تأييد مى كند و مُهردينى بر آن مى نهد.

آيات و روايات، از سويى ما را به عشق ورزيدن به پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)و از سويى ديگر به تكريم و بزرگداشت ايشان سفارش نموده است. قرآن مى فرمايد:

((قُلْ إِنْ كانَ آبائُكُمْ وَ أَبْنائُكُمْ وَ إِخْوانُكُمْ وَ أَزْواجُكُمْ وَ عَشِيرَتُُكُمْ وَ أمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسادَها وَ مَساكِنُ تََرْضَوْنَها اَحَبُّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ و َجِهاد فِى سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتّى يَأْتِىَ اللّهُ بِاَمْرِهِ وَاللّهُ لايَهْدِى القَوْمَ الفاسِقِينَ))[1].