حق انسان گنهكار است و درخواست دعا از صالحين، هيچ مانعى ندارد. لذا اگر كسى بگويد:«يا وجيهاً عنداللّه اشفع لنا عنداللّه» به اين معنا است كه، اى انسان شايسته در نزد خدا! براى ما دعا كن. آيا هيچ مسلمانى مى تواند در جواز اين كار ترديد كند؟

دليل اينكه شفاعت همان طلب دعاست، روايتى است كه مسلم به نقل از عبداللّه ابن عباس آورده است. ابن عباس مى گويد: از پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) شنيدم كه فرمود:

«ما مِن رجل مسلم يموت فيقوم على جنازته اربعون رجلاً لايشركون باللّه شيئاً الاّ شفّعهم اللّه فيه»

« اگر مسلمانى بميرد و 40 نفر مؤمن كه هيچ گونه شركى نسبت به خدا ندارند، بر جنازه او حاضر شوند، خداوند شفاعت آنان ( دعاى مغفرت آنان) را در حق او خواهد پذيرفت».[1]

بنابراين با توجه به اينكه بازگشت درخواست شفاعت، به درخواست دعاست، هيچ مانعى نسبت به درخواست شفاعت از انسانهاى صالح وجود ندارد.

نكته دوم: نحوه رفتار و سيره مسلمين بيانگر وجود درخواست شفاعت در زمان پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) و پس از ايشان است. در سنن ترمذى به نقل از انس ابن مالك آمده است: از پيامبر خواستم در روز قيامت مرا شفاعت كند. پيامبر پذيرفت. پرسيدم: يا رسول اللّه! در آن روز