دعايى كه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) به او تعليم دادند، توسل به شخص پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)وجود دارد كه توسل ديگرى محسوب مى شود.

بنابراين نتيجه مى گيريم، همچنانكه توسل به دعاى انبياء و اولياء الهى جايز است، توسل به شخص آنان و مقام و منزلت ايشان نيز در نزد خداوندجايزاست.

از روايات ديگرى به دست مى آيد كه حتى بعد از رحلت پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)، اصحاب به هنگام دعا و تضرّع، به آن حضرت متوسل مى شدند. به عنوان نمونه، طبرانى از ابى امامة ابن سهل ابن حنيف و او از عمويش عثمان ابن حنيف اين داستان را نقل مى كند:

«مرد حاجتمندى چندين بار براى حاجت خود به نزد عثمان ابن عفّان،خليفه سوم رفت. اما عثمان به او توجّهى نمى كرد و حاجتش را برآورده نمى ساخت. تا اينكه روزى عثمان ابن حنيف، صحابى پيامبر را ديد و از اين موضوع شكوه كرد. عثمان ابن حنيف به او گفت: شب هنگام وضو بساز و در مسجد شو و دو ركعت نماز بگزار و بگو! «اللّهم انّى اسألك و اتوجه اليك بنبيّك محمدنبىّ الرحمة، يا محمّد انى اتوجه بك الى ربّى فتقضى لى حاجتى» سپس حاجت خود را بگو و برو.

آن مرد مطابق دستور ابن حنيف عمل كرد. سپس به خانه عثمان ابن عفان رفت و در زد. دربان آمد، دست او را گرفت و به نزد عثمان ابن عفان برد. او بر روى فرشى كه عثمان نشسته بود نشست.