و اين برخورد محتاطانه دليل بر اختلاف در عقيده است.

اما پيشنهاد دوم (بناى مسجد بر قبر آنان) به خودى خود گواهى مى دهد كه از سوى مؤمنين مطرح شده است و هدف آنان، تبرك جستن به مزار انسانهاى موحد بوده است.

قرآن كريم با نقل اين پيشنهاد و بدون آنكه به نقد و ردّ آن بپردازد، عملاً مقبول بودن آن را در نزد خداوند سبحان امضاء كرده است.

طبرى در تفسير آيه مذكور مى نويسد:«يكى از اصحاب كهف كه بيدارشده بود به شهر آمد. هنگامى كه در بازار قدم مى زد، افراد بسيارى را ديد كه به اسم عيسى ابن مريم (عليه السلام) قسم مى خوردند. با ديدن اين صحنه، حيران و مبهوت ماند و بر وحشتش افزون شد. به ديوارى تكيه زد و با خود گفت: به خدا قسم، نمى فهمم چه شده است! ديشب اگر كسى نام عيسى ابن مريم (عليه السلام) را مى برد كشته مى شد ولى امروز هر كسى بى مهابا نام عيسى را بر زبان مى آورد. شايد اينجا، آن شهرى كه من مى شناختم نيست».[1]

سيره مسلمانان در ساختن مسجد بر قبور انسانهاى شايسته

سيره و رفتار مسلمانان در طول تاريخ، حكايت از بناى مساجد بر قبرصالحين و شايستگان دارد.مخصوصاً كسانى كه در