14

لقمان و ياد خدا

17. (يا بُنَىَّ أَقِمِ الصَّلوةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَاصْبِرْ عَلى ما أَصابَكَ إِنَّ ذلِكَ مِنْ عَزْمِ الأُمُورِ);

«نماز را به پا دار! مردم را به كارهاى نيك دعوت بنما! آنان را از كارهاى بد باز دار! در برابر مصائب، شكيبا و بردبار باش! اينها از كارهاى بزرگ وشايسته است.»

لقمان حكيم، مكتب تربيتى و اخلاقى خود را به طرز مبتكرانه اى پايه گذارى نموده است. سخنان و مواعظ خود را بسان مسائل رياضى تنظيم كرده كه يكى پايه ديگرى است.

نخست گفتار خود را با توحيد خداوند جهان، آغاز نمود و فرزند گرامى خود را به وحدانيت ويگانگى پروردگار كه اساس همه معارف اخلاقى و روش هاى تربيتى است، آشنا ساخت و فرمود: (لا تُشْرِكْ بِاللّه...).

سپس در بخش دوم، درباره صفات خداوند بحث نمود و از ميان صفات كمال، صفت احاطه علمى خدا را و اين كه آفريدگار هستى بر تمام