جهت سرعت متحرك و تغيير سرعت متحرك اعم از اين كه كم يا اضافه شود سبب به وجود آمدن ضرباتى مى گردد كه آن را شتاب گويند و در ذيل، مشروح تر بيان مى شود:

الف) شتاب ناشى از تغيير جهت سرعت. اتوبوسى را در نظر بگيريد كه از خيابان وارد ميدان فلكه مانندى مى شود; همين كه سمت حركت وى تغيير كند; يعنى شروع به گردش به دور فلكه ميدان نمايد، تمام مسافرين در عرض اتوبوس به سمت راست خود پرت شده و چنان چه خود را محكم نگيرند روى مسافر سمت راستى مى افتند. بنابراين تغيير سمت متحرك، باعث وارد شدن ضربه هايى بر متحرك مى گردد كه آن را «شتاب ناشى از تغيير جهت سرعت» نامند ولى چون اين بحث مورد لزوم نيست از گفتگوى بيشتر درباره آن خوددارى مى شود (اين شتاب به وجود آورنده نيروى جانب مركز و نيروى گريز از مركز كه خنثى كننده يكديگرند، مى شود).

ب) شتاب ناشى از تغيير سرعت. فرض كنيد در اتوبوسى نشسته ايد كه با سرعت 60كيلومتر در ساعت روى جاده مستقيمى حركت مى كند، ناگهان بچه يا مانع ديگرى جلو اتوبوس پيدا مى شود و راننده پا را با قدرت روى پدال ترمز مى كوبد تا ماشين بايستد و از حادثه جلوگيرى شود، در اين حال شما و سرنشينان ديگر، با شدت به سمت جلو پرتاب خواهيد شد. اين ضربه شديد كه از كم شدن آنى سرعت يا به عبارت ديگر، تغيير سرعت در يك زمان كوتاه، به مسافرين وارد شده است در اصطلاح فيزيك «شتاب» ناميده مى شود. اگر در همين حال مانع از جلو ماشين رد شده باشد و راننده بلافاصله دنده عوض نموده و گاز را بفشارد; يعنى در زمانى كوتاه بخواهد سرعت قبلى را به دست آورد باز هم همان ضربه سرنشينان را به عقب پرت خواهد نمود به طورى كه به شدت به صندلى فشرده مى شوند. با اين كه جهت