سكون عكسى است كه در آب روان افتاده و به نظر مى رسد كه آب در جريان ولى عكس ثابت و برقرار است، حال آنكه اين انديشه، جز ضعف حس، علت ديگرى ندارد.

مولوى مى گويد:

قرنها بر قرنها رفت اى همام *** وين معانى برقرار و بردوام

شد مبدل آب اين جو چند بار *** عكس ماه و عكس اختر برقرار [1]

نيز:

هر نفس نو مى شود دنيا و ما *** بى خبر از نو شدن اندر بقاء

عمر هم، چون جوى، نونو مى رسد *** مستمرى مى نمايد در جسد [2]

توهّم سكون و آرامش در طبيعت، از قبيل خطاى باصره است كه نظاير آن در زندگى زياد است: آتش گردان با حركت خود دايره اى از آتش را در قوه باصره ترسيم مى كند! در حالى كه هرگز در خارج دايره اى از آتش وجود ندارد، يا حركت سريع پره هاى پنكه سبب مى شود كه ما آنها را ساكن پنداريم! حال آنكه قطعاً متحرك و گردانند.