«اين» مى گويند، اين است كه جسم بتدريج مكان و جايگاه خود را عوض كند و به تعبير علمى تر: آن حالت و نستبى كه ميان جسم و «مكان» برقرار است بتدريج عوض ودگرگون گردد. توده مردم از شنيدن نام حركت غالباً به ياد اين نوع از حركت يا حركت وضعى كه بعداً خواهيم گفت مى افتند. حركت انسان در راه و يا حركت وسائل نقلى در خيابان، همگى از قبيل حركت در مكان و به تعبير صحيحتر: حركت در مقوله «أين» است.

مقصود از حركت در «وضع» نيز اين است كه جسم جاى خود را عوض نكند و نسبت او با خارج از خود، پيوسته در حال دگرگونى باشد، مانند حركت زمين به دور خود، حركت سنگ رويين آسياب به دور ميله آن، حركت پروانه ماشين بر گرد محور خويش، وحركت الكترونها به دور پروتونها. كليه حركتهاى مكانيكى، از مقوله حركت در مكان و يا وضع بيرون نيستند.

اعراض منحصر به اين چهار نوع نيستند، بلكه در جهان ماده، يك رشته اعراض ديگرى داريم كه در فلسفه اسلامى از آنها بحث شده ولى حركت در آنها مجاز شمرده نشده است.[1]