دارم، من نفوس را يارى مى كنم كه زاده شوند، يعنى به خود آيند و راه كسب معرفت را بيابند.[1]

ديالكتيك هگل

هگل از فلاسفه الهى غرب است كه در سال 1770 م ديده به جهان گشود و در سال 1831 در گذشت. گروهى درباره اهميت افكار عرفانى وى آنچنان غلو مى كنند كه اورا مولوى غرب(يا مولوى را هگل شرق) مى خوانند، وبراستى كه اگر ثابت شود وى مغززايايى مانند مولوى داشته است، بايد به فلسفه او كه مشكل و پيچيده است بيش از پيش توجه شود، هر چند كه به علت دشوارى فلسفه او، توجه به آن بسيار كم است. مى گويند وقتى كسى معنى عبارتى از عبارات اورا پرسيد، پس از تأمل پاسخ داد:وقتى اين عبارت را مى نوشتم من وخدا هر دو مى فهميديم، امّا اكنون تنها خدا مى فهمد![2]

در كشور ما برخى از كسان به معرفى فلسفه «هگل» همت گماشته اند كه يكى از قديميترين آنان، آقاى محمد على فروغى است كه، با اعتراف به قصور خويش، به معرفى هگليسم پرداخته است.[3]

ديگرى آقاى دكتر حميد عنايت است كه نوشته وت سيتس پيرامون فلسفه