تفسير آيات فراوان آورده است.

باز از نگارش ابن المرتضى استفاده مى شود كه او به اهل بيت علاقه مند بود، زيرا مى گويد: او هر گاه از پيامبرصلَّى اللّه عليه و آله و سلَّم در باره على و حسن و حسين و فاطمه حديث ياد شده را نقل مى كرد«أنا حرب لمن حاربكم و سلم لمن سالمكم» مى گفت: من از اين بى ريشه ها درشگفتم كه اين حديث را نقل مى كنند و باز هم به معاويه محبت مىورزند.

6ـ ابو هاشم جبايى (277 ـ 321هـ)

عبد السلام بن محمد بن عبد الوهاب، فرزند ابى على جبايى كه در سال 277 ديده به جهان گشود و در سال 321 درگذشت.

خطيب بغدادى مى گويد: او شيخ معتزله و نويسنده كتابهايى به روش اعتزال است، در پايان عمر در بغداد سكونت گزيد.[1]

ابن خلكان مى نويسد: او خود متكلمى معروف و پدرش از بزرگان معتزله بودند و مقالاتى در مذهب اعتزال دارند و كتابهاى كلامى با آراى اين پدر و پسر مشحون است و عجيب اينكه او فرزندى داشت به نام ابو على كه فاقد دانش بود. روزى پسر بر «صاحب بن عباد» وارد شد. صاحب به فكر اينكه او نيز از پدر سهمى از علم و دانش به ارث برده است، از جاى خود برخاست. او را كنار خود نشاند و به عنوان آزمون مطلبى را از او پرسيد. او در پاسخ گفت: «نمى دانم نيمى از علم است» صاحب به رسم مطايبه گفت: فرزندم راست گفتى، ولى پدرت با نيمه ديگر پيشرفت كرد!(يعنى با دانش).[2]