عمرو : آرى ـ براى آنكه شنيدنيها را بشنوم.

او باقيمانده اعضا را كه هر يك حامل حسى است (زبان، بينى و دست) برشمرد و عمرو نيز به هر يك پاسخى داد كه كاملاً با آن عضو حامل حس خاص مناسب بود. هشام در پايان گفت: آيا خدا علاوه بر اين پنج حس، قلب نيز به شما داده است و اگر داده است چرا؟ گفت: براى اينكه اگر اين حواس در آنچه به من گزارش مى دهند خطا كردند، قلب به اصلاح آن بپردازد. در اينجا هشام به نتيجه مناظره اشاره كرد و گفت: تو راضى نشدى كه خدا به تو پنج حس بدهد، مگر اينكه براى آنها پيشوايى معين كند كه داور در ميان آنها باشد، چگونه راضى شدى كه خدا اين بشر را بيافريند ولى براى آنان پيشوايى كه داور آنان باشد، قرار ندهد و پيامبر گرامى در گذرد در حالى كه خدا براى مردم پيشوايى تعيين نكند كه در موارد اختلاف، داور آنان باشد؟ اينجا بود كه عمرو سربلند كرد و گفت: بايد در باره سؤال تو فكر كنم.

نمونه اى از دانش تفسيرى و كلامى او

در باره تفسير آيات قرآن و يا مسائل كلامى، چيزهايى از او نقل شده است كه بيانگر مرتبه علمى اوست. حالا اين پاسخها از خود اوست يا از ديگرى چندان روشن نيست.

سيد مرتضى در امالى مى گويد: مردى بر او وارد شد. گفت: اختلاف اين دو آيه را چگونه حل مى كنيد: آيه اى كه مى گويد:(ولَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا بين النِّساء ولَوْ حَرَصْتُم)(نساء/129) و آيه اى كه مى گويد:

(فانْكِحُوا مَا طَابَ لَكُمْ مِنَ النِّسَاء مَثْنَى وَ ثُلاثَ وَ رُبَاعَ وَ إِنْ خِفْتُمْ أَنْ لاتَعْدِلُوا فَواحِدَة)(نساء/3).