«آنان كه به آيات ما ايمان آورده و مسلمانان بودند، به آنان گفته مى شود، شما با همسران خود وارد بهشت شويد در حالى كه خوشحاليد...» آنگاه پس از بيان پاداش افراد با ايمان، سخن از مجرمان مى آورد ومى گويد: (إنّ المجرمين في عذاب جهنم...) اين ارتباط تنگاتنگ ومقابله ميان دو جمله، حاكى است كه آيه اخير مربوط به قسم خاصى از مجرمان است كه كافر باشند، نه هر خلافكارى هر چند موحد و مؤمن باشد.

دلايل مخالفان خلود

معتزله با اين آيات بر جاودانگى مرتكبب كبيره در دوزخ استدلال كرده اند، ولى با بيانات پيشين نارسايى استدلال آنها كاملاً روشن گرديد،آنان در اين مسأله از آيات مخالف چشم پوشيده وآنها را ناديده گرفته اند. اگر با ديد وسيع بر مجموع آيات عذاب و رحمت مى نگريستند، در برابر مرتكب كبيره چنين موضع گيرى تند و حادى نمى كردند وما در اين جا برخى از آيات را مى آوريم كه بر خلاف نظريه آنان گواهى مى دهد.

1ـ (ويستعجلونك بالسيئة قبل الحسنة وقد خلت من قبلهم المثلات وإنّ ربك لذو مغفرة للناس على ظلمهم وإنّ اللّه لشديد العقاب) رعد/7

«باشتاب عذاب را پيش از رحمت، از تو مى طلبند وپيش از آنان عقوبت امتهاى گذشته تحقق يافته است(بايد عبرت بگيرند) وخدا به مردم در حالى كه ظالمند، داراى آمرزش است وخداى تو سخت عقوبت است».

اين آيه حاكى است كه سايه رحمت وآمرزش او آنچنان گسترده است كه عادل وظالم را در بر مى گيرد واين معنى در صورتى روشن مى گردد كه بدانيم جمله (على ظلمهم) حال از لفظ (للناس) است. يعنى مغفرت خدا شامل حال مردم است در حالى كه آنان ظالمند.