رؤيت خدا در روز رستاخيز

در بيوگرافى شيخ اشعرى، ياد آور شديم كه يكى از انگيزه هاى او براى عدول از مكتب اعتزال و پيوستن به گروه اهل حديث اين است، كه: در عقيده گروه دوم اصلاحاتى پديد آورد، و نيز گفتيم تا فردى از خود گروه نباشد، نمى تواند به عنوان يك فرد «خودى» دست به اصلاح عقائد آن گروه بزند.

شيخ اشعرى با اين انگيزه (احتمالا) به اهل حديث پيوست و سلاح عقل را بر ضد معتزله به كار برد تا بتواند در باره عقائد حنابله كارى صورت دهد، اما در برابر امواج شكننده و پر قدرت حنابله نتوانست اصلاحات لازم را پديد آورد، او هر چند در بعضى از مسائل دخل و تصرف كرد، اما هرگز نتوانست به تركيب دو مسأله دست بزند و هر دو مسأله، با تنزيه خدا از جسم و جسمانيات و يا تنزيه او از هر ندّ و مثل، مخالف است، و اين دو مسأله عبارتند از:

الف: خدا در روز رستاخيز ديده مى شود.

ب ـ قرآن و كلام خدا، مطلقا قديم است.

يك فرد از اهل تنزيه كه خدا را از جسم و جسمانيات تنزيه مى نمايد، نميتواند بگويد كه خدا با همين چشمان مادى در روز رستاخيز ديده مى شود، ولى