1. مزاحم ديگرى نباشد;

2. به سعادت خود لطمه اى نزند.

در غير اين صورت، به شدت از آن جلوگيرى مى گردد هر چند همه مردم و يا اكثر آنان خواهان آن باشند. از اين جهت اسلام بسيارى از منكراتى را كه در كشورهاى دموكراسى رايج است، ممنوع مى شمارد و براى مرتكب، كيفرهايى معين مى كند.

از اين رو گرايش به شرك و بت پرستى جرم است و مشرك تا حدّ قتل تهديد شده است; زيرا شرك بدترين لطمه را بر پيكر انسانيت وارد مى سازد و انسان با آن عظمت را، خوار و زبون ساخته و مقام انسان را به سر حدّ خضوع در مقابل سنگ و گِل تنزل مى دهد، تا آن جا كه بسيارى از اعمال ناشايست عرب جاهلى، معلول انحراف از يكتاپرستى بوده است. آيا با اين وضع صحيح است رهبر اسلام شرك و مشرك را به رسميت بشناسد و تماشاگر چنين صحنه اى گردد؟

شرك و بت پرستى هر نوع فضيلت و كمال را از انسان مى ستاند تا آن جا كه خود را زبون حيوانى مانند گاو و يا موجوداتى بى جان مانند ماه و خورشيد و سنگ و گل مى سازد.

آيا صحيح است كه جمعيت قريب به يك ميلياردى هند، گرفتار گرسنگى باشند; ولى صد و پنجاه ميليون گاو مقدس، آزادانه بگردند و مزارع آنها را ويران سازند و بهترين ميوه هاى آنها را بخورند و آن قدر بخورند و بگردند كه سرانجام لاشه مرده آنها در وسط ميدان ها و خيابان ها بيفتد و تازه، لاشه آنها دردسر تازه اى ايجاد كند؟ علت زبونى ملت هند و تيره روزى اين گروه، كه از اين مواهب طبيعى محرومند چيست؟ جز اين است كه دست ارادت به سوى حيوان دراز كرده و خود را خوار و ذليل آن ساخته اند و اگر ريسمان ارادت خود را بگسلند يكى از غنى ترين كشورهاى