اين كارها مايه تقرّب به خداست. خداوند به زودى آنان را در رحمت خود وارد مى كند. خداوند آمرزنده و رحيم است».

100.(والسَّابِقُونَ الأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرينَ وَالأَنْصَارِ وَالَّذينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَان رَضِىَ اللّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّات تَجْرِى تَحْتَها الأَنْهَارُ خَالِدينَ فِيهَا أَبَداً ذلِكَ الْفَوْزُ الْعَظيمُ).

«افرادى از مهاجر و انصار كه در ايمان پيشى گرفته اند و كسانى كه از آنان به خوبى پيروى نموده اند، خداوند از آنها خشنود و راضى شده است و براى آنها بهشت هايى است كه زير درختان آنها جوى هايى جارى است، آماده كرده است و تا ابد در آن جا هستند. اين است كاميابى بزرگ».

101.(وَمِمَّنْ حَوْلَكُمْ مِنَ الأَعْرابِ مُنَافِقُونَ وَمِنْ أَهْلِ الْمَدينَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفَاقِ لاَ تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتينِ ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلى عَذاب عَظيم).

«برخى از باديه نشينان كه در اطراف مدينه زندگى مى كنند و هم چنين بعضى از اهل مدينه كه در نفاق غوطهورند، تو (اى پيامبر،) آنها را نمى شناسى. ما مى شناسيم و دوبار آنها را عذاب مى كنيم، آن گاه به عذابى بزرگ تر برده مى شوند».

102. (وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلاً صَالِحاً وَآخَرَ سَيِّئاً عَسَى اللّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ).

«گروهى از آنها به گناه خود اعتراف كرده اند، عمل نيك و بد را به هم آميخته اند. شايد خداوند توبه آنها را بپذيرد. خداوند آمرزنده و رحيم است».

«اعراب» اسم جمع است كه مفرد ندارد و يا جمع «اعرابى» است و در لغت،