سلب آزادى نمايند و جلو اراده شخص را در كارهاى خود بگيرند؟

حضرتش فرمود: آيا در كشتى نشسته ايد؟ عرض كرد: بله، يا رسول اللّه. فرمود: كسى كه در يكى از نقاط كشتى جايى بگيرد و با دادن مبلغى، نقطه اى را به خود اختصاص دهد، آيا حق دارد در نيمه راه، جاى پاى خود را سوراخ كند؟ عرض كرد: نه، فرمود: چرا؟ عرض كرد: در چنين صورت نه تنها ضرر به خود مى زند، بلكه سبب مى شود كشتى با تمام سرنشينانش در اعماق دريا فرو رود. پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: مَثَل يك گنه كار و منحرف و يا يك جوان آلوده، در ميان اجتماع، به سان فرد خرابكار است كه در كشتى با جمعيتى بنشيند و موجبات تخريب آن را فراهم آورد و هرگاه به او بگويند: چه مى كنى؟ بگويد: به شما مربوط نيست، من زير پاى خود را سوراخ مى كنم.[1]

نشانه هاى مؤمن و منافق

هرگاه اين دو آيه را، كنار آيه هايى كه در مورد افراد منافق(آيه هاى 67ـ 68) وارد شده است، قرار دهيم، مفاد هر دو قسمت روشن مى شود.

از مجموع بيانات قرآن درباره منافق و مؤمن، استفاده مى شود كه، اين دو گروه، در دو قطب مخالف هم قرار دارند و هيچ نوع وجه اشتراكى ميان اين دو گروه، جز اين كه هر دو انسان هستند، وجود ندارد. براى روشن شدن اين قسمت، كه چگونه اين دو گروه در دو قطب مخالف هم قرار دارند، جملاتى از آيات سوره برائت را ذيلاً تجزيه كرده، هر جمله اى را كه درباره منافق وارد شده است در كنار جمله مخالف آن، كه درباره مؤمن وارد شده است قرار مى دهيم تا مطلب روشن شود اكنون توجه شما را به اين قسمت جلب مى كنيم: